Weihai, China , een nieuwe opleiding , training III

De vlucht is voorzien om 12h 30 richting Beijing.  Daarna wordt het ginder  6 uur wachten voor de transfer naar Weihai. Het bezig zijn met  schrijven op mijn tablet is mijn favoriete bezigheid op dit ogenblik.  De minuten lijken wel uren.  Alleen vertrekken is saai , naar mensen staren met hetzelfde probleem, wachtend ...

Tijd ...daar draait alles om , een passage die moet gebeuren.  Ik heb vernomen dat het vliegtuig niet vol zit en hoop dat ik een goed plaatsje heb gekregen en liefst niet naast een Chinees. Maar ja de kans is dus wel heel klein , veel Europeanen  zie ik niet in de zone B28.  Ik mis nu al het thuisfront en ben nog niet eens weg. Ik krijg ook veel berichtjes op mijn Wechat , de Chinezen zijn blijkbaar bezorgd om mij , maar ze zorgen er wel voor dat je bezig blijft. Ze willen blijkbaar allemaal naar de luchthaven komen om mij op te pikken , nu al drie ..haha ben er nu al zeker van dat ik mijn hotel zal bereiken. En er is al morgen een avond diner gepland , ja inderdaad het wordt een heel lastige trip , met veel geduld en ik heb mij voorgenomen rustig te blijven als er iets tegenvalt . Wat kan ik anders doen , het moeilijkste is de overstap. Hier zeggen ze dat ik de valies moet oppikken en terug inchecken want de booking van de tussenvlucht gebeurde met een Chinese maatschappij, ik heb 6 uur de tijd dus een beetje beweging kan geen kwaad . Ondertussen is het 1200 h en ga ik stillekes aansluiten aan die ellenlange rij Chinezen. 

Het is al bijna 14h 00 en nog niet vertrokken , er is iemand onwel geworden en verplegers werden aan boord gebracht.  Hopelijk kunnen we wel weldra vertrekken , het is hier verschrikkelijk warm . Een geluk ..de stoel naast mij is vrij en kan ik straks toch nog wat met opgetrokken benen liggen . Bewegingsvrijheid is een luxe en zeker op zo n toch wel lange vlucht . We kunnen eindelijk vertrekken... dus 2uur verloren...

De Chinees naast mij gorgelt elke keer en dan  spuwt hij  in het kotszakje , leuk is anders . Ik probeer mij niet te ergeren maar het is moeilijk . 4 Films bekeken want slapen lukt niet meteen. 

Het is nu 7h30 en Belgische tijd 1h43 . Nu moet ik 5 uur wachten in  terminal 3 , een lange busrit ondergaan en al ingecheckt . Dus nu weer wachten , tot nu toe nog geen verkeerde acties gedaan , best blij dat het vlotjes verloopt. En mijn valies was er ook , die is nu weer ingecheckt door air China 🇨🇳 richting Weihai.

En drukkend warm 31 graden,  zelfs binnen in de luchthaven . De airco doet hier gelijk niet echt zijn werk. 

En ik drink American coffee , veel te groot voor mij , maar het is moeilijk iets uitgelegd krijgen. Gelukkig kan ik mijn kaart gebruiken want is nog ingewikkelder geworden dan 3 jaar geleden. Iedereen betaald hier met een app. Geld kennen ze hier niet meer. 

En opnieuw wordt er aangeraden om het mondmasker te dragen , blijkbaar is covid hier nog steeds actief. Dat beloofd met die warmte. 

Hup de boarding kan gebeuren , op naar Weihai en dan naar het hotel en het zit er op voor vandaag.  Dat dacht ik maar om 18h komen ze mij oppikken om iets te gaan eten. Heb zopas doucheke genomen in mijn immense kamer, ja het valt best mee he. 

Weidong en Hongyan nemen me mee voor het avond eten noedels met gebakken vis en scampi in de look. T was lekker en niet zwaar op de maag. Nu heb ik wat slaap in te halen, zo tot morgen. 

Als een blok viel ik in slaap rond 20h30 lokale tijd , gelijk de kinderen . Maar om 4h30 wakker natuurlijk. Maar oke , ben uitgeslapen en kan me nog een beetje voorbereiden op de eerste werkdag. 

7 Juni , de chauffeur Uhondja komt om 7h30 naar het hotel. Van links naar rechts , oversteken op fietspaden , ongelofelijk dat hier geen ongelukken van komen.  Eens aangekomen maak ik kennis met het nieuw team , de mensen van vroeger zijn er niet meer en dus er hangt veel werk boven het hoofd. Opnieuw zie ik hoe de mensen hier gemotiveerd  zijn. Ik heb ze weer een Europese naam gegeven want de minste verkeerde uitspraak kan iets anders betekenen.  Dus ik noem ze Johanna, Jerry, Sunny en Yoann .  

Na deze wel drukke dag heb ik nood om een wandeling te maken aan het strand , ik Kende weg  al van buiten het is de 3de keer . Eventjes alleen zijn kan deugd doen. Het hoofd leegmaken .

Daarna iets eten in het hotel , een doucheke nemen en nog verslag maken voor de general manager .  De volgende dag lijkt dezelfde van zodra iemand mij ziet hebben ze een probleem of vraag . Ik moet van de hak op de tak springen , zoveel vragen en zoveel werk.  Vanavond heb ik een etentje geregeld met Bill en Elaine .

Het was een blij terug zien ,  ik stond versteld hoe goed het voelde om ze eindelijk Bill en Elaine terug te zien . Ze zijn zo vrijgevig en vriendelijk dat je niet anders kan om hier gelukkig van te worden . Een ronde tafel in een apparte kamer met verschillende borden vis , kreeft , vlees, groenten  .. veel te veel om op te noemen en op te eten.  We hebben besloten om vrijdagavond opnieuw samen te komen maar ergens een wandeling te doen op plaatsen waar ik nog nooit ben geweest. 

Ondertussen verloopt de training naar behoren , die motivatie van die mensen is onbeschrijfelijk. Alles willen ze leren , en zoveel mogelijk antwoorden krijgen op hun onneindige vragen . De nieuwe mensen in het team zijn eveneens gedreven persoonlijkheden , en weer heb ik hier een heel goed gevoel bij dat dit in orde komt . 

Deze avond een wandeling gemaakt met Elaine en Bill naar de Gate of Happiness . Alles is er zeer kleurrijk , bomen , huizen, kunstwerken als kleurt rood ,paars, groen , blauw en geel .  Zo brengt de rode kleur hier geluk  .  Bill neemt mij mee naar een Italiaans restaurant  , eens geen rijst vanavond.

Deze nacht voelde ik mij slecht , het Italiaanse eten heeft mij niet bevallen. Het is de 2de keer dat ik in China iets Westers eet en daarna alles moet uitkotsen. Een goede raad is aldus best bij het Chinese eten blijven. 

Vandaag is het zaterdag en dan neem ik de snelheidstrein naar Tai An ,  de kaartjes heeft Beibei gekocht voor mij en zo moet ik 4 uur op de trein zitten om dan eindelijk Beibei en haar zoontje, man  terug te zien na 4 jaar . Dit wordt dus een avontuur . Alles lijkt goed geregeld te zijn dus ik heb genoeg vertrouwen dat dit in orde komt. 

En inderdaad alles verliep gemakkelijk , maar zonder hulp van Bill om mij op de trein te zetten zou moeilijk geweest zijn. Het lijkt erop dat ik de enige Europeaan ben en dat niemand anders hier Engels spreekt. Na 4 uur kom ik aan in Tai An en Beibei en haar man Pam staat mij op te wachten. We rijden naar hun thuis waar ik hun zoontje Tata voor het eerst zie , een heel actief kind die zoveel invloeden heeft dat heel chaotisch is . Maar dat heb ik wel nog wel een gezien ... in het verleden bij Beibei , de appel valt niet ver van de boom.  IK blijf overnachten in de kinderkamer en heb bijna geen oog dicht gedaan.  De zondag neemt Beibei mij mee naar Tai An  , we nemen de lift die ons 3 km op de hoogte van de berg brengt en dan moeten we 6.50 km trappen (6293 trappen ) omhoog om de top te bereiken , een tocht van 3 uur  . Meer dan 2000 jaar kwamen de heersers van China hier om te offeren aan de hemel en de aarde. 6 Chinese keizers hebben de berg beklommen.  De hoogste piek is 1532 meter hoog en is werelderfgoed. Wat is het hier prachtig , tempels onderweg maar eens boven zijn we zo gelukkig dat we er ons moeten bij neerleggen.  Het is een heilige berg dat geassocieerd wordt met de zonsopgang, geboorte en verniewing. Langs de route liggen er 11 poorten . Het is een van de meest beklommen bergen in China. Beibei gaat nog bidden voor haar ma die gestorven is op haar 55ste , dat doet je toch efkes nadenken .  Ze denkt dat haar geest daar boven blijft en het pakt haar enorm . 

Eens je begrijpt waarom mensen de tocht doen dan heb je daar een enorm respect voor.  De ene doet het voor een verlies , de andere weer voor een geboorte .

We zijn kapot , de benen shaken wanneer we afdalen. Maar we zijn voldaan . 

We gaan daarna nog iets eten met de ganse familie en opnieuw moet ik afscheid nemen, het werd een emotioneel afscheid . Ik had niet gedacht dat het mij zo zouden raken .  Terug de TGV op naar Weihai waar Weidong mij staat op te wachten. 

Het weekend is voorbij en de training kan opnieuw beginnen , nog 4 dagen te gaan. Het begint zwaar door te wegen . Ik voel dat ik het lastig krijg. Ik mis vooral het thuisfront .  Het is ook moeilijk communiceren gezien het tijdsverschil en die rumoerige chinezen . 

Maandag werkdag , al gans de week ik dezelfde lunch , het hotel maakt iets klaar om mee te nemen , want het eten in de kantine is niet te wreten .  De geur van het eten maakt mij ongemakkelijk .  De training verloopt snel en iedereen is goed mee om in team te werken.  Ze blijvend razend geïnteresseerd en gemotiveerd om dingen te kennen en om bij te leren . Deze avond blijf ik in het hotel , ik wil voornamelijk rusten om weer energie te krijgen. 

Deze avond heb ik besloten om op stap te gaan met Hongyan , om haar beter te leren kennen buiten de werkuren.  Een wandeling in een park is voor mij voldoende , eten hoeft voor mij niet onmiddellijk . 

Weer een dag voorbij , ik wil nog eens met Bill , LIu , Jerry en Yoann samen iets doen . Bill heeft een restaurant geboekt en gewoon eens samenkomen is voor mij al genoeg , ik begrijp hen niet maar de smile op hun gezichten zegt genoeg . Ik heb afscheid genomen , dit opnieuw raakt mij heel erg. 

Morgen donderdag is het de laatste dag van de training en vrijdagochtend ga ik nog eens langs om afscheid te nemen . 

Donderdagavond heeft Frank de general manager iets geregeld om nog een samen te komen met het team .